วันพฤหัสบดีที่ 8 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2024

จิตวิญญาณในนรกพยาบาลที่ทรมานจากการแต่งกายไม่สมถะ

ข้อความสู่วาเล็นตินา ปาปากนา ในซิดนีย์ ออสเตรเลีย วันที่ 21 มกราคม ค.ศ. 2024

ตอนเช้า ทูตเทพได้พาคุณไปเยี่ยมจิตวิญญาณในนรกพยาบาล

ก่อนหน้านี้ ทูตเทพพาคุณไปที่ส่วนหนึ่งของนรกพยาบาล ที่นั้นคุณเจอและสนทนากับกลุ่มหญิงวัยรุ่นหลายกลุ่ม เรียกร้องให้ช่วยเหลือ พวกเธอกล่าวว่า “วาเล็นตินา คุณสามารถช่วยเราหรือไม่ คุณจะพระเพื่อเราหรือไหม”

คุณถามบางคนในกลุ่มนั้นว่า “เหตุใดทำให้เธอต้องอยู่ที่นี่ เธอกำลังทำอย่างไร”

หญิงวัยรุ่นเหล่านั้นตอบว่า “เราแต่งกายแบบโมเดิร์นและเสื้อผ้าเปิดเผย — สวมกระโปรงสั้นและชุดที่แสดงส่วนตัว เนื่องจากนั้นเราจึงถูกลงโทษอย่างหนัก เราก็ไม่รู้ว่าการทำเช่นนี้จะก่อให้เกิดความอัปลักษณ์ต่อพระเจ้าเป็นอย่างไร”

คุณกล่าวกับพวกเธอกว่า “โมเดิร์นนั้นเป็นสิ่งชั่วร้าย ไม่ใช่จากพระเจ้าที่ให้มา”

“ไม่มีใครเขียนหรือบอกเราเลย เราคิดว่ามันถูกต้อง และเมื่ออยู่ที่นี้แล้วเราก็ช่วยตัวเองไม่อาจทำได้ เราต้องทนทุกข์” พวกเธอร่ำร้อง

คุณกล่าวกับพวกเธอกว่า “ฉันเคยส่งข้อความเกี่ยวกับวิธีแต่งกายแล้ว”

พวกเธอกล่าวว่า “ใช่ แต่ไม่ได้ในโบสถ์และที่อื่นๆ ไม่มีใครเขียนไว้ให้คนอ่าน”

คุณกล่าวว่า “การแสดงส่วนตัวนั้นทำให้นักบุญพระเจ้าเสียใจมาก โดยเฉพาะหญิง”

พวกเธอกล่าวว่า “เราต้องอยู่ที่นี่เป็นเวลานานแล้ว ปัจจุบันเราเห็นว่ามันไม่ดี”

คุณกล่าวกับพวกเธอกว่า “พระแม่มารีย์สอนฉันทุกครั้งและบอกให้ฉันไปเล่าแก่คนอื่น ๆ ว่าเราควรรับผ้าปิดตัว — ไม่ใช่มากกว่าหนีบที่เข้า แต่ต่ำกว่าหนีบที่เข้า และยาวมากขึ้น เพื่อปิดส่วนตัวของเราและไม่ให้เปลือย”

“โบสถ์มีความผิดด้วย เนื่องจากพวกเธอไม่ได้สอนคนว่าจะแต่งกายอย่างไร — บางคนแต่งตัวเหมือนจะไปที่ชายหาด”

หลังจากทูตเทพและคุณออกมาแล้ว พวกเธอผ่านกลุ่มจิตวิญญาณอื่น ๆ ที่กำลังดูพวกเรา เรียกร้องให้สนใจ และฉันได้ยินว่าพวกเขากำลังบอกกันว่า “นั้นเป็นหญิงคนนี้ เธอย่อมคือผู้มีการเห็น” ทูตเทพและฉันจึงกลับไปดูกันแล้วรู้สึกสุข

จิตวิญญาณพวกนั้นเข้ามาใกล้กับฉันที และกล่าวว่า “วาเล็นตินา คุณคือผู้มีการเห็น — คุณจะพระเพื่อเราหรือไหม”

“ใช่ ฉันจะพระเพื่อเธอทั้งหลาย” ฉันทีกล่าว

ฉันออกมาจากจิตวิญญาณเหล่านั้นแล้ว ทูตเทพพาคุณไปยังส่วนหนึ่งของนรกพยาบาลที่คุณจำเป็นจะต้องเข้าไปในอาคารเฉพาะตัว

เมื่อเราเข้ามาทันที ฉันกล่าวกับทูตเทพว่า “โอ้พระเจ้านะ ความดีของฉันไม่ได้อยู่ที่ส่วนนี้”

อาคารนั้นใหญ่โต มืดมิด และถูกละเว้นไป — สถานที่น่าเกรงขาม ภายในมีลานกว้างยาวเต็มไปด้วยประตู ประตู ประตูทุกหนทาง ฉันเคยเห็นประตูจำนวนนี้เลยไม่ เครื่องประตูทั้งหมดหักหลุดและแน่นอน ฉันเดินผ่านลานนั้น และพยายามจะมองไปด้านในของประตู เมื่อฉันได้ยินเสียงหนัก ๆ น่ากลัวเหมือนร้องไห้ — เสียงของวิญญาณชั่วร้าย วิญญาณที่ถูกกังขาอยู่ตรงนี้ทั้งหมดเป็นผู้ชาย

ทูตสวรรค์มาใกล้ฉันและบอกว่า “ไม่! ไม่อย่าลึกเข้าไปอีก นี่ไม่ใช่ของคุณ และอย่าเปิดประตู!”

ในวันนั้น ตอนเย็น ในพิธีสักการะพระเจ้า ฉันถวายวิญญาณทั้งหมดที่เราไปเยี่ยม รวมถึงวิญญาณที่กังขาอยู่ในอาคาร นำมาไว้ตรงฐานแท่นบูชาพระเจ้าทั้งหลาง

ฉันกล่าวว่า “พระเยซูคริสต์ ขอนาโมรวิญญาณที่อยู่เบื้องหลังประตูเหล่านี้”

“พระเยซูคริสต์ ฉันเปิดประตูทั้งหมด” ฉันกล่าวว่า

พระเจ้าบอกว่า “มอง ด้วยความรักของฉันที่พวกเขาเรียกร้องมา”

ฉันไม่สามารถลืมเสียงที่ได้ยินไป — เสียงเหมือนร้องไห้และคำราม ไม่มีใครสวดมนต์ให้พวกนั้น มืดมิด น่ากลัว และน่าเกรงขาม ฉันใช้เวลาเป็นวันๆ เพื่อกลับมาเยี่ยงจากประสบการณ์นี้

ที่สุดแห่งสุดท้ายที่ฉันไปในปุ๊กยาโต้นั้นทำให้ฉันรู้สึกเศร้าใจจนฉันพอจะกลับมาห้องของตัวเองได้อย่างสุขสมบูรณ์

แหล่งที่มา: ➥ valentina-sydneyseer.com.au